Abraham zien…van verre

We kennen het allemaal. Iemand wordt 50 jaar en we zeggen: hij heeft Abraham gezien. Maar Abraham-zien-van-verre? Waar komt dat vandaan? Daarvoor moeten we naar het verhaal van de rijke man en de arme Lazarus. Het verhaal gaat als volgt: er was een rijk man, die alles had wat hij wenste. Hij had een goed leven, mooie spullen en hij had een zorgeloos en prachtig bestaan. Maar voor zijn huis bivakkeerde een zwerver. Deze arme man, Lazarus genaamd, die bovendien ziek en hongerig was, hoopte op wat voedsel van de rijke man. Deze zag hem echter niet zitten: te druk met zijn eigen mooie leventje.

Op een dag stierf de arme man. Enige tijd later stierf ook de rijke man en werd begraven. En wat gebeurde er? Het bleek dat de dood niet het einde betekende. Want hij ervaarde dat hij zich in een zeer ongewenste situatie bevond. Hij leed pijn. Hoe kon dit nou; hij was toch dood? De rijke man voelde pijn, maar tot zijn ontsteltenis zág hij ook iets. Hij zag van verre Lazarus, die eerder voor zijn deur gelegen had. Lazarus leek het nu erg naar z’n zin te hebben. Hij had het goed. De rijke man kwam er achter dat Lazarus bij Abraham was. De rijke man riep naar Abraham. Hij vroeg: kunt u Lazarus niet even naar mij toe sturen? Ik lijd pijn hier in deze hitte. Al zou hij ook maar even wat water brengen, dat zou al enige verkoeling geven.

Abraham antwoordde: denk er aan dat jij in je leven veel goeds hebt ontvangen en Lazarus veel ellende. Nu heeft Lazarus het goed en zit jij in de ellende. Maar al zou Lazarus naar je toe willen komen; hij kan dat niet. Tussen hem en jou zit een onoverkoombare kloof. Die is niet te overbruggen; van beide kanten niet. De rijke man dacht aan zijn familieleden en vroeg Abraham of deze dan niet zijn broers kon waarschuwen voor dit onheil.

Abraham antwoordde: laat ze maar luisteren naar hen die ze nú waarschuwen voor dit onheil. Ja maar, zei de rijke man, als ze dan toch niet luisteren, laat dan iemand uit de dood opstaan. Zo’n wonder, dat is toch wel de moeite waard om te geloven. Dan zullen de mensen zich wel bekeren en zich tot God richten. Ach, zei Abraham, dat helpt niets. Ook dan zullen ze zich niet laten gezeggen.

En hier zien we de Abraham-van-verre. Het is wellicht minder bekend, maar minstens zo belangrijk. Want wat zien we in de huidige maatschappij? Veel mensen denken niet aan God, laat staan aan de noodzaak van bekering. “Ik geloof hier niet in”, hoor ik veel mensen zeggen. Maar niet-geloven wil niet zeggen dat het er niet is. Als ik niet in de zwaartekracht geloof en van grote hoogte naar beneden val, heb ik wel een probleem. Niet-geloven lijkt op dit moment geen probleem te zijn, maar als je aan de andere kant van die grote kloof terecht komt, is er geen weg meer terug. Iets om over na te denken!

Juist in deze coronatijd waarin sprake kan zijn van leven of sterven, is het een goed moment om over deze dingen na te denken. Je ziet God niet, maar dat wil niet zeggen dat Hij er niet is. Houd rekening met zijn bestaan en met de eeuwigheid, na dit leven. Het is nu met God, dan ook later met God. Wil je nu zonder God leven, dan wordt het later ook zonder God en dat is geen pretje. Dat kan ik je verzekeren.

Iemand die zich door God verlaten wist, was diegene die voor jou en mij aan het kruis hing. Wat voor jou en mij bestemd was: de Godverlatenheid als straf op de zonde, dat droeg Hij. Daarmee overbrugde Jezus die onoverbrugbare kloof tussen God en de mens. En als je Hem erkent als de Middelaar tussen God en jou en je Hem volgt kun jij ook daar komen waar Lazarus was: bij God in de hemel. Immers Abraham was daar al. Maak jij de juiste keuze?